Në zemër të juglindjes së Shqipërisë, në qarkun e plakur të Korçës, procesi zgjedhor vazhdon të ndjekë të njëjtat ritme të njohura, me qytetarët që shpesh votojnë më shumë nga zakoni sesa nga bindja politike ose shpresa për ndryshim. Struktura demografike e çrregulluar – me një numër të lartë të qytetarëve të moshuar dhe emigrimi masiv i të rinjve jashtë vendit – ka krijuar një pasqyrë elektorale të mbërthyer në vendnumëro.
Ndërkohë që listat e hapura kanë sjellë një qasje më konkurruese mes kandidatëve brenda të njëjtës parti, presioni për të fituar mandate i është përcjellë në mënyrë të drejtpërdrejtë votuesve. Kandidatët nuk kërkojnë më vetëm vota për forcën politike, por edhe për vetveten, duke çuar në një ngarkesë të shtuar emocionale dhe sociale mbi qytetarët – shumë prej të cilëve nuk ndjekin më me entuziazëm zhvillimet politike.
Një pensionist 74-vjeçar nga Maliqi tregon për udhëtimin e përvitshëm drejt qendrës së votimit si një detyrë qytetare që vazhdohet pa shumë reflektim: “Votojmë si çdo vit. Nuk ka shumë gjëra që ndryshojnë. Nuk na pyet njeri pas zgjedhjeve.”
Ndërkohë, forcat e reja politike shpresojnë të kapin ndonjë “revoltë të heshtur”, por realiteti demografik shpesh i zbeh këto shpresa. Në fshatra të zbrazura dhe në qytete me lagje ku dominojnë pensionistët, ndikimi i politikave konkrete ndjehet më pak se ndershmëria apo miqësia personale me kandidatin.
Për sa kohë që mungon një qasje e re ndaj angazhimit qytetar dhe përfshirjes së brezave të rinj, Korça rrezikon të mbetet peng i një cikli votimi për inerci, pa vizion të qartë për të ardhmen.
