Vangjel Zguro po përjeton një sezon jashtë klisheve të futbollit tradicional shqiptar. Mbrojtësi i majtë, i njohur për qëndrueshmërinë dhe grintën në lojë, e nisi edicionin 2023-24 me ambicie të mëdha në fanellën e Partizanit, një nga klubet historike të futbollit shqiptar. Me një dëshirë të qartë për të bërë diferencën dhe për të fituar zemrat e tifozerisë kryeqytetase, Zguro dukej i gatshëm për t’u shndërruar në një pikë të fortë taktike në skuadrën e “Demave të Kuq”.
Por pas derbit të shumëpritur ndaj Tiranës, gjithçka mori një kthesë të papritur. Mes zërave të përplasjeve të brendshme dhe debatit mbi formën e tij, ai u largua nga Partizani në mënyrë të beftë — për t’u perceptuar madje si “armik” nga një pjesë e tifozëve të “kuq”. Ky largim u shoqërua me paqartësi dhe ndjesinë e një potenciali të paplotësuar.
Por Zguro, i vendosur për të mos e lënë sezonin të mbyllet në errësirë, vendosi të kthehej te klubit i zemrës — Pogradeci, aty ku nisi gjithçka. Ky transferim nuk ishte vetëm kthim në vendlindje, por një përzgjedhje personale, ndoshta akti më i sinqertë i karrierës së tij. Duke firmosur me skuadrën që përfaqëson qytetin e tij, Zguro mori një tjetër mision: të drejtojë Pogradecin drejt objektivave madhorë dhe të rikthehet në qendër të vëmendjes.
Ironikisht, duke filluar si “armik” nga kryeqyteti, Zguro mund ta mbyllë sezonin si “hero” për gjithçka përfaqëson — pasionin, krenarinë dhe atë lidhje të pazëvendësueshme me rrënjët e tij. Nëse arrin të udhëheqë Pogradecin drejt ngjitjes apo sukseseve të mëdha, historia e tij këtë sezon mund të bëhet një nga më frymëzueset në futbollin shqiptar.
