Vendimi i fundit i Gjykatës Kushtetuese, për rrëzimin e kërkesës së SPAK për sekuestrimin e pronave të ish-zv.kryeministrit Arben Ahmetaj, shënon një moment kritik në marrëdhënien mes institucioneve të drejtësisë dhe balancës së pushteteve në Shqipëri. Ky vendim, i pari i këtij lloji që sfidon veprimet e Prokurorisë së Posaçme, ka ngjallur reagime të ndryshme nga ekspertë të fushës, duke vendosur në qendër të debatit konceptin e “dinjitetit” institucional përballë presionit të reformës në drejtësi.
Për vite me radhë, Gjykata Kushtetuese është akuzuar për përulësi të tejskajshme ndaj linjës së drejtësisë së re, duke verifikuar vendimet e organeve të SPAK pa një analizë të thelluar kushtetuese. Ky vendim i fundit mund të sinjalizojë një kthesë – një përpjekje për të riafirmuar pavarësinë institucionale në kushtet e një vëmendjeje të lartë publike dhe ndërkombëtare ndaj luftës kundër korrupsionit.
Rasti “Ahmetaj” nuk është thjesht një betejë gjyqësore mbi prona të sekuestruara, por një test real mbi gatishmërinë e institucioneve për të ndarë drejtësinë në përputhje me standardet kushtetuese dhe jo vetëm në përputhje me synimet politike apo publike. Nëse ky është një vendim i izoluar apo nisja e një epoke të re për Gjykatën Kushtetuese, do të varet nga qëndrueshmëria e saj për të mbrojtur parimet themelore të ligjit.
Në tërësi, kjo çështje e rikthen në vëmendje një debat të rëndësishëm: A do të jetë Gjykata Kushtetuese thjesht një vulosëse institucionale, apo do t’i japë drejtësisë shqiptare dinjitetin e munguar në raport me balancën e pushteteve dhe të drejtës së njeriut?
