Në shoqërinë shqiptare të sotme po thellohet një krizë e qartë kulturore: sallat e teatrove, galerive dhe koncerteve shpeshherë mbeten bosh, veçanërisht kur bëhet fjalë për pjesëmarrjen e të rinjve. Ndërkohë, kafenetë janë të mbushura çdo ditë, duke treguar një prirje të fortë drejt konsumit social, por me interes të ulët për përfshirjen kulturore.
Megjithatë, mungesa e interesit nuk lidhet gjithmonë me mungesën e ndjeshmërisë kulturore. Një pjesë e mirë e të rinjve shprehin dëshirën për të ndjekur ngjarje artistike, por ndalohen nga barriera ekonomike. Me paga të ulëta, pa mundësi të sigurta punësimi dhe çmime relativisht të larta për biletat e eventeve, pjesëmarrja bëhet një luks. Një student deklaron: “Do doja të ndiqja më shumë shfaqje, por nuk mund të përballoj çmimet. Preferoj të shpenzoj më pak në një kafe me shokët.”
Nga ana tjetër, kultura duket se nuk ka arritur të përshtatet me prirjet dhe gjuhën e brezit të ri. Shpeshherë mungon promocioni i duhur dhe bashkëpunimi mes institucioneve kulturore dhe shkollave apo universitetit. Programet moderne të edukimit dhe digjitalizimi, të cilët do mund të sillnin artin më afër të rinjve, mbeten të pakta.
Iniciativa si festivalet rinore, hapësirat interaktive për artin alternativ dhe uljet për studentët janë hapa të nevojshëm. Por për të mbushur vërtet sallat, nevojitet një ndryshim themelor në qasjen institucionale dhe kulturore, që e bën artin të aksesueshëm, përfshirës dhe të lidhur ngushtë me botën e të rinjve sot.
