Në një akt të paprecedentë politik, Partia Socialiste zgjodhi të hapë fushatën elektorale jo në përputhje me kalendarin zyrtar zgjedhor, por në përputhje me orën personale të kryeministrit Edi Rama. Ngjarja e organizuar me pompozitet, më shumë i ngjante një festivali të folklorit popullor se një akti reflektimi politik. Muzika tallava dhe valle tradicionale u bashkuan në një skenografi ku triumfonte spektakli ndaj substancës.
Përtej aspektit festiv, ngjarja hodhi dritë mbi një tendencë më të thellë: përpjekjen e Edi Ramës për të marrë në dorë jo vetëm menaxhimin e qeverisë, por edhe vetë kohën politike të vendit. Kur ai vendos hapjen e fushatës në një datë që sfidon strukturat institucionale dhe afatet e përcaktuara nga Komisioni Qendror i Zgjedhjeve, ai në fakt vendos veten mbi rregullin dhe kalendarin.
Analisti Andi Bushati ka përkufizuar këtë qasje si një simbol të një padroni që jo vetëm kontrollon strukturat shtetërore, por edhe narrativën kohore të jetës politike. Ai e sheh këtë qasje si një akt autoritar ku sovrani jo vetëm sundon, por edhe cakton stinët e debatit publik, përmes spektaklit dhe trivializimit të proceseve zgjedhore.
Ky instrumentalizim i kalendarit elektoral shfaq qartë mbivendosjen e propagandës ndaj rendit demokratik. Fushata transformohet në mall konsumi kulturor, duke zbehur ndarjen midis politikës dhe shfaqjes folklorike.
Në këtë kontekst, fushata e hapur nga Rama është një shenjë e një modeli të personalizuar qeverisjeje, ku koha politike nuk është një e mirë publike e ndarë nga të gjithë aktorët, por një mjet i kontrollit për të ruajtur pushtetin dhe për të manipuluar perceptimin kolektiv. Ky është një precedent që ngre shqetësime serioze për të ardhmen e funksionimit demokratik në Shqipëri.
