Në fund të janarit 2025, Parlamenti shqiptar miratoi me shumicën e majtë të kryeministrit Edi Rama ligjin e ashtuquajtur “Paketa e Maleve”, i cili mundëson dhënien me kontratë “1 euro” të pronave publike. Kjo skemë, e cila u prezantua për herë të parë nga qeveria e Sali Berishës në vitin 2006 për nxitjen e investimeve strategjike, tashmë është kthyer në mjet për kalimin e pasurive shtetërore në duart e një numri të kufizuar biznesmenësh dhe individësh të lidhur me pushtetin.
Në listën e përfituesve bien në sy figura të njohura afër qeverisë. Samir Mane, Irfan Hysenbelliu, Vëllai Dulaku dhe Gaz Demi janë ndër emrat që kanë përfituar të drejtën e zhvillimit të pronave publike, të pozicionuara shpesh në zona strategjike turistike ose ekonomike. Për më tepër, emra si Albatros Rexhaj, Altin Dumani dhe Arbër Hajdari – ky i fundit i njohur nga shoqëria civile dhe përfshirja në edukim – kanë hyrë gradualisht në radhët e përfituesve të projekteve të tilla me vlerë të lartë.
Shembuj konkretë përfshijnë dhënien e qindra hektarëve malorë, linja bregdetare ose objekte të trashëgimisë kulturore për periudha të gjata kohore, nën pretekstin e zhvillimit të turizmit dhe agrokulturës. Megjithatë, opozita dhe ekspertë të pavarur e kanë interpretuar këtë si formë e re e favorizimit ekonomik të klientelës politike, duke ngritur shqetësime serioze mbi transparencën, efektet sociale dhe impaktin afatgjatë në pasurinë publike.
Pavarësisht kritikave, qeveria Rama ka deklaruar se kjo është mënyra më efektive për të valorizuar zonat e pazhvilluara dhe për të sjellë investime të huaja. Por kur emrat përsëriten dhe mekanizmat e kontrollit mungojnë, qëllimi ekonomik zbehet përballë perceptimit të privilegjimit politik.
