Në një fund sezoni ku Partizani po lundronte në ujëra të trazuara dhe shpresat për një përfundim pozitiv po zbehej dita-ditës, ndërhyrja e presidentit Gaz Demi rezultoi vendimtare. Me një lëvizje të guximshme, ai vendosi të rikthejë në pankinë trajnerin Skënder Gega — një emër i njohur dhe i dashur për tifozët e kuq. Kthimi i Gegës ishte jo vetëm emocional, por edhe praktikisht efikas. Në vetëm pak ditë në drejtim, trajneri arriti t’i rikthejë Partizanit një identitet loje të humbur, shpirt gare dhe besim. Fitorja ndaj Laçit ishte sinjali i parë se diçka kishte ndryshuar.
Por momenti vendimtar erdhi përballë Egnatias, një ekip që këtë sezon kishte fituar respekt dhe frikë në kampionat. Në një ndeshje kyçe, “demat” fikën dritat e rrogozhinasve me një strategji të qartë, disiplinë taktike dhe besim deri në minutën e fundit. Goli i vetëm i ndeshjes u shënua nga Keko, një lëvizje e thjeshtë, por vendimtare, një akt i parë që mund të jetë sinjal i një serie triumfesh.
Tani, me vetëbesimin e fundit të rigjetur dhe drejtimin e duhur teknik, Partizani nuk është më thjesht një ekip në tranzicion, por një skuadër që tremb. E ardhmja për “demat e kuq” duket më e ndritur se kurrë. Dhe me përballjen e ardhshme ndaj Tiranës, rivaliteti më i zjarrtë i futbollit shqiptar merr dimensione të reja — jo vetëm një sfidë për krenarinë, por ndoshta edhe për titullin. Partizani nuk është më në kërkim të stabilitetit, por të lavdisë.
