Pas muajsh gjatë të cilëve kishte mbetur pothuajse bosh, kampi i Gjadrit në Shqipëri është aktivizuar së fundmi si një qendër ndalimi për emigrantët në rrugë për t’u riatdhesuar nga Italia. Ky zhvillim ka sjellë në dritë praktika shqetësuese dhe kushte të dyshimta humane. Sipas medias italiane Il Post, një emigrant i ndaluar në këtë kamp ka prerë veten si akt proteste, ndërsa një tjetër ka tentuar të qepë buzët me tel, duke dëshmuar gjendjen alarmante të shëndetit mendor dhe emocional në të cilën ndodhen të ndaluarit.
Kampi u konceptua fillimisht si një hapësirë për përpunim të dhënash apo shërbime pritjeje humanitare, por autoritetet italiane duket se e kanë rizhvilluar atë si një Qendër për Rivendosjen e Personave (CPR), të ngjashme me ato që ekzistojnë në territorin italian. Megjithatë, ndryshe nga objektivat fillestare të trajtimit të barabartë dhe të respektimit të të drejtave njerëzore, informacionet e fundit tregojnë për abuzime dhe mungesë transparence rreth mënyrës së trajtimit të emigrantëve.
Ndërhyrjet e autoriteteve lokale kanë qenë të kufizuara, ndërsa organizatat për të drejtat e njeriut kanë ngritur shqetësime serioze për standardet e kujdesit dhe mbështetjes psikologjike. Dihet se shumë nga të ndaluarit vuajnë nga trauma të gjata, dhe mungesa e ndihmës adekuate i shpie ata drejt akteve ekstreme proteste.
Ndërsa presioni mbi Shqipërinë si partner i Bashkimit Europian në menaxhimin e fluksit migrator rritet, është thelbësore që të vendosen mekanizma për mbikëqyrje dhe monitorim të kushteve në CPR-të si ai i Gjadrit. Përndryshe, rastet tragjike mund të bëhen normë, jo përjashtim.
