Në kuadër të fushatës zgjedhore për zgjedhjet e 11 majit, kultura duket se vazhdon të jetë një ndër temat më të neglizhuara në diskursin publik dhe elektoral. Në tubime dhe deklarata partie, fjalët për zhvillimin kulturor janë thuajse inekzistente, ndërkohë që programet konkrete për këtë sektor vijnë vetëm nga pesë grupime politike. Kjo mungesë e vëmendjes ndaj kulturës është një tregues i një tendence të vazhdueshme për ta trajtuar artin, trashëgiminë dhe krijimtarinë në periferi të axhendave politike.
Një studim i publikuar në vitin 2024 mbi mekanizmat publikë të financimit për artet pamore identifikoi probleme serioze me transparencën, fonde të pamjaftueshme dhe mungesë strategjie për mbështetjen e artistëve dhe organizatave kulturore. Ndërsa kultura shërben si një pasqyrë e identitetit kombëtar dhe një mjet kyç për diplomaci e zhvillim social, ajo nuk po trajtohet me prioritet në diskutimet politike.
Mungesa e një angazhimi real rrezikon të thellojë krizën në fushën kulturore, ku infrastruktura, edukimi artistik dhe përfshirja e të rinjve vazhdojnë të përballen me sfida të shumta. Për më tepër, sektori kulturor ka potencial të jashtëzakonshëm për nxitjen e turizmit, zhvillimin ekonomik vendor dhe krijimin e vendeve të punës.
Ndonëse disa programe zgjedhore përmendin reforma në kulturë, propozojnë rikthimin e institucioneve rajonale kulturore apo mbështetje për artistë të rinj, mungesa e konkretizimit dhe diskutimeve të hapura në publik sjell dyshime mbi seriozitetin e tyre.
Një fushatë zgjedhore ku kultura qëndron në hije është një pasqyrim i prioriteteve tona si shoqëri. Në mungesë të një vizioni të qartë dhe angazhimi të mirëfilltë, zhvillimi kulturor mbetet një premtim bosh në pritje të zbatimit.
