Erion Ahmeti, aktualisht drejtor i Policisë së Korçës, ka kaluar një metamorfozë të pazakontë nga oficer i përfolur në Tiranë, i lidhur me bizneset e ndërtimit dhe “betonieret”, në një figurë autoritare që drejton forcat e rendit në një nga qytetet më të rëndësishme juglindore të vendit. Sipas burimeve të shumta mediatike, karriera e tij nuk ka ndjekur një linjë standarde profesionale, por është ndikuar ndjeshëm nga lidhjet e tij me një rreth të fuqishëm me ndikim në vendimmarrjet politike dhe institucionale: klani i Fushëbardhës.
Pavarësisht kontroversiveve që rrethojnë figurën e tij, përfshirë akuzat për mospërgjigje ndaj skandaleve të përsëritura në Doganën e Kapshticës – një nga pikat më të ndjeshme për kalimin e mallrave dhe trafikun informal – Ahmeti mbetet në detyrë pa pasoja serioze. Kjo ngre pikëpyetje jo vetëm për integritetin institucional, por edhe për thellësinë e influencës së interesave të veçanta në emërimet e posteve kyçe shtetërore.
Në Tiranë, Ahmeti u përfol për afërsinë e tij me strukturat informale që menaxhonin tenderë dhe leje ndërtimi, duke fituar nofkën “polici i betoniereve”. Megjithatë, ai arriti të ngjisë shkallët e hierarkisë në Ministrinë e Brendshme, duke shfaqur profil të ulët publikisht por ndikim të fortë prapa skenave.
Sipas analizave të medias kritike, kjo “ngjitje” e Ahmetit përkon me rrjetin gjithnjë e më të lidhur të individëve me prejardhje nga zona e Fushëbardhës, e njohur për prodhimin e zyrtarëve të lartë me fuqi të jashtëzakonshme administrative dhe politike.
Rasti i Erion Ahmetit është ilustrim i qartë i mënyrës sesi rrjeti dhe mbështetja politike mund të anashkalojnë përgjegjësinë publike dhe të fuqizojnë figura që shpesh janë e kundërta e modelit të shërbyesit civil të ndershëm e profesional.
