Në datën 13 prill, një datë që dikur shënonte gëzim, dhimbja ka zëvendësuar çdo buzëqeshje në familjen Cani. Martin Cani, adoleshenti që u vra brutalisht me thikë pranë shkollës “Fan Noli” në Tiranë, sot do të kishte festuar 15-vjetorin e lindjes. Në vend të fishekzjarrëve dhe urimeve, familja e tij mbërriti pranë varrit me lule dhe lot të pashprehshëm.
Ngjarja tragjike që i mori jetën Martinës ka tronditur opinionin publik, duke ngritur pikëpyetje të mëdha mbi sigurinë në ambientet shkollore dhe përgjegjësinë institucionale ndaj adoleshentëve. Ndërsa autoritetet kanë nisur hetimet dhe janë marrë masa ndaj autorit të krimit, prindërit e Martinit, dhe gjithë ata që e kanë njohur, jetojnë çdo ditë me mungesën e tij.
E pabesueshme për shumëkënd, kjo ngjarje është bërë simbol i një realiteti të hidhur ku dhuna mes të rinjve është kthyer në alarm kombëtar. Ndërkaq, mediat dhe organizatat për të drejtat e fëmijëve kanë intensifikuar thirrjet për një sistem më të fortë edukimi dhe përmirësim të politikave për mbrojtjen e minorenëve.
Sot, në ditëlindjen e tij të 15-të, qetësia në varrezën ku Martini prehet u ndërpre vetëm nga lotët e heshtur të familjarëve dhe miqve. Ata sollën lule, i vunë pranë emrit të tij dhe thanë lutje, ndërsa sytë e tyre kërkonin një përgjigje që nuk do të vijë kurrë.
Megjithatë, përmes dhimbjes, familja Cani po përpiqet të kthejë kujtimin e Martinit në një thirrje për ndryshim – një thirrje që Shqipëria duhet ta dëgjojë.
