Kur sistemi arsimor në Durrës u përball me një krizë shëndetësore në dhjetor të vitit 2024, reagimi institucional nxiti shqetësim të thellë tek prindërit dhe komuniteti arsimor. Dy raste të meningitit akut, që prek sistemin nervor dhe mund të jetë fatal në mungesë të ndërhyrjes së shpejtë, u zbuluan në shkollat “Leonik Tomeo” dhe “Kushtrimi i Lirisë”. Kjo ngjarje solli frikë dhe pasiguri të menjëhershme.
Prindërit kritikuan mungesën e transparencës dhe komunikimit të qartë nga autoritetet arsimore dhe shëndetësore. U raportua se informacioni u shpërnda me vonesë dhe pa udhëzime të qarta për masat mbrojtëse. Në disa raste, masat dezinfektuese në shkolla u zbatuan me vonesë, duke ngritur pikëpyetje mbi nivelin e përgatitjes për përballimin e emergjencave shëndetësore.
Ndërkohë, mësuesit dhe drejtuesit e shkollave u gjendën përballë një mungese protokollesh të qarta për përhapje të sëmundjeve infektive. Kjo situatë ekspozoi boshllëqet në koordinimin ndërmjet institucioneve të arsimit dhe atyre shëndetësore dhe theksoi nevojën për trajnime dhe plane paraprake reagimi në raste të ngjashme.
Besimi i prindërve në sigurinë e mjedisit shkollor u lëkund dukshëm, duke rezultuar në mungesa të përkohshme të nxënësve në institucione arsimore dhe kërkesa për alternativa online. Disa familje filluan të konsiderojnë zhvendosjen e fëmijëve në shkolla private apo në qytete të tjera.
Kriza nxori në pah nevojën kritike për forcimin e mekanizmave të reagimit ndaj emergjencave në shkolla dhe për ndërtimin e një kulture transparence dhe përgjegjshmërie. Vetëm përmes rikthimit të dialogut me prindërit dhe përmirësimit të kushteve shëndetësore e infrastrukturore, sistemi arsimor mund të rifitojë besimin e humbur.
