Raportet entuziaste të vitit 2024 mbi turizmin në Shqipëri, që flasin për mbi 11 milionë vizitorë të huaj, po përdoren si sukses nga qeveria Rama për të reklamuar vendin si një destinacion turizmi elitar. Sipas të dhënave të Bankës së Shqipërisë dhe INSTAT-it, të ardhurat e gjeneruara nga ky fluks priten të jenë disa miliarda euro. Megjithatë, një analizë më e thelluar nxjerr në pah kontradiktat e mëdha mes propagandës dhe realitetit mbi terren.
Raporte të pavarura dhe hetime gazetarie kanë vënë në fokus mungesën e theksuar të infrastrukturës bazë në shumë prej zonave turistike të Shqipërisë. Mungesa e rrugëve cilësore, kanalizimet e amortizuara ose të papërfunduara, si dhe ndotja masive me plehra janë çështje alarmante që dëmtojnë përvojën e vizitorëve dhe imazhin afatgjatë të vendit.
Në bregdetin shqiptar, që pret pjesën më të madhe të vizitorëve, ujërat e zeza shpesh derdhen në mënyrë të pakontrolluar në det, duke rrezikuar jo vetëm shëndetin publik, por edhe biodiversitetin detar. Mbetjet urbane në rrugë, mungesa e menaxhimit të qëndrueshëm të mbetjeve dhe mungesa e ndriçimit publik në zona të thella turistike janë sinjale të qarta të një strategjie të mangët për zhvillimin e turizmit të qëndrueshëm.
Ndërsa investimet në resorte luksoze janë përqafuar si provë e “turizmit elitar”, realiteti tregon një turizëm që mbështetet ende në mundësitë minimale, pa rregullime strukturore dhe plane menaxhimi. Shqipëria ka mundësi të mëdha për t’u shndërruar në një destinacion të qëndrueshëm dhe cilësor, por pa investime serioze në infrastrukturë dhe në mbrojtje të mjedisit, suksesi aktual mbetet i brishtë dhe me rrezik të lartë për të qenë kalimtar.
