Në gjykimin e 10 prillit ndaj Erion Alibejt, një ish-pjesëtar i krimit të organizuar në Elbasan i kthyer në bashkëpunëtor të drejtësisë, u vu re një tendencë shqetësuese: përpjekja për të diskredituar gazetarët pranë sallës së gjyqit. Ai i akuzoi ata për “cënimin e moralit të familjes së tij”, ndërsa apeloi që “të kthejnë gishtin nga vetja”. Këto deklarata nuk ishin vetëm personale, por reflektuan një trend më të gjerë të presionit ndaj medias në Shqipëri.
Në vite, krimi i organizuar ka avancuar “me shkop dhe karrotë” për të ndikuar raportimin mediatik. Nga njëra anë përdor kërcënime ndaj gazetarëve që denoncojnë aktivitetet kriminale. Nga ana tjetër, ofron favore, informacione të kontrolluara apo lidhje për të ndikuar narrativën publike.
Shumë media lokale, të ekspozuara ndaj presioneve financiare, janë bërë të ndjeshme ndaj këtij ndikimi. Redaksitë, ndonjëherë, e kanë të vështirë të verifikojnë informacionin që vjen nga burime të lidhura me krimin e organizuar. Kjo jo vetëm e komprometon besueshmërinë e lajmit, por shtron pyetje serioze mbi sigurinë e gazetarit në terren.
Megjithatë, ka edhe gazetarë që luftojnë për pavarësi. Ata ballafaqohen me kërcënime, gjyqe apo izolim profesional. Në shumë raste, është raportimi investigativ që ka zbuluar lidhje ndërmjet krimit dhe politikës vendore.
Është thelbësore që institucionet, shoqëria civile dhe mediat të ndërtojnë mekanizma për të mbrojtur integritetin e raportimit. Për më tepër, ndihma ndërkombëtare për trajnime dhe mbështetje juridike është e nevojshme. Vetëm kështu Shqipëria mund të garantojë një mjedis të lirë dhe të sigurt për median. Lufta ndaj krimit të organizuar nuk bëhet vetëm në gjykata, por edhe në mbrojtje të fjalës së lirë.
