Mbërritja e 40 emigrantëve më 11 prill në kampin e Gjadrit ka nxitur debate të forta në Itali, ku struktura të caktuara pritëse për emigrantët po përdorin “transferta në Shqipëri” si formë presioni psikologjik. Shprehja “Do t’ju çojmë në Shqipëri” raportohen në mënyrë të përsëritur në disa qendra pritjeje, edhe pse këto nuk janë aktualisht të mbipopulluara dhe kanë kapacitete të lira.
Sipas raportimeve të organizatave të të drejtave të njeriut, kjo deklaratë po përdoret si kërcënim për të disiplinuar të ardhurit, veçanërisht ata që shprehin pakënaqësi ose rezistencë ndaj rregullave të brendshme. Edhe pse marrëveshja Itali-Shqipëri parashikon transferimin e një pjese të emigrantëve të shpëtuar në det në territorin shqiptar, aplikimi selektiv i saj dhe përdorimi në kontekst dëshpërues krijojnë një atmosferë ankthi dhe pasigurie.
Nga ana tjetër, autoritetet italiane janë përpjekur ta paraqesin Gjadrin si vend me kushte të pranueshme. Megjithatë, rrëfimet e para nga individët e dërguar atje flasin për izolim të konsiderueshëm dhe mungesë transparence mbi statusin e procedurave të tyre ligjore.
Ndërkohë që shumë organizata humanitare shqiptare dhe ndërkombëtare kanë shprehur shqetësimin për etikën e kësaj praktike, mungesa e komunikimit zyrtar nga autoritetet italiane e thellon konfuzionin mes emigrantëve. Për më tepër, përdorimi i Shqipërisë si kërcënim jo vetëm që minon vlerat e mbrojtjes ndërkombëtare, por gjithashtu ndikon negativisht në perceptimin publik ndaj bashkëpunimit dypalësh.
Në këtë kontekst, kërkohet që palët përfshira të rishikojnë qasjen e tyre dhe të sigurojnë që procedurat të respektojnë dinjitetin dhe të drejtat e çdo individi që kërkon mbrojtje.
