Më 31 korrik 2017, ngjarja tragjike që mori jetën e Marvi Mihalit pranë stadiumit “Selman Stërmasi” në Tiranë tronditi opinionin publik. Të rinjtë e përfshirë u akuzuan për vrasje me dashje, ndërsa Prokuroria e Apelit kërkoi ashpërsimin e veprës në “vrasje me paramendim kryer në bashkëpunim”, duke pretenduar se krimi ishte i planifikuar dhe i organizuar.
Megjithatë, së fundmi, Gjykata e Lartë vendosi në dhomë këshillimi të mos pranojë rekursin e paraqitur nga Prokuroria. Ky vendim konfirmon kategorizimin e mëparshëm të ngjarjes si vrasje me dashje, duke rrëzuar pretendimet për një veprim të paramenduar dhe të bashkërenduar.
Vendimi i gjykatës vjen pas shqyrtimit të akteve dhe argumenteve nga palët, duke theksuar mungesën e provave të mjaftueshme për të justifikuar një kualifikim më të rëndë penal. Në këtë mënyrë, Gjykata e Lartë ritheksoi rëndësinë e standardeve të larta të provueshmërisë në rastet e rregullimit juridik të veprave penale.
Ndërkohë, ky vendim ka ngjallur diskutime në publik dhe mes juristëve. Disa e shohin si respektim të rreptë të ligjit, ndërsa të tjerë si mungesë ndëshkimi të duhur për një krim të rëndë. Pavarësisht kundërshtive, vendimi është përfundimtar, për aq sa mund të ndikojë në ecurinë e rasteve të ngjashme në të ardhmen.
Ky rast ndriçon sfidat që mbart sistemi gjyqësor shqiptar në trajtimin e ngjarjeve me ndjeshmëri të lartë shoqërore dhe shërben si një thirrje për fuqizimin e hetimeve dhe rritjen e transparencës në përcaktimin e kualifikimeve penale.
