Emigranti i parë që është dëbuar nga kampi i Gjadrit ishte një shtetas nga Bangladeshi, i njohur në qytetet shqiptare për shitjen e trëndafilave dhe me precedentë penalë të mëparshëm. Ai ishte ndaluar në Shqipëri për shkelje të rregullave të qëndrimit dhe për përfshirje në veprimtari të paligjshme. Zyrtarët shqiptarë, në bashkëpunim me autoritetet italiane, vendosën që ky person të riatdhesohej në vendin e origjinës pas një vlerësimi të hollësishëm të situatës së tij ligjore.
Procesi i riatdhesimit rezultoi mjaft i kushtueshëm për palën italiane, e cila mbuloi shpenzimet si pjesë e programeve të mbështetjes për kontrollin e emigracionit në Ballkan. Kostoja minimale e kthimit të tij në Bangladesh është vlerësuar në rreth 6.000 euro, një shumë që shkon përtej mesatares së zakonshme për raste të tilla. Kjo shumë përfshin biletat e udhëtimit, shoqërimin policor deri në destinacion, si dhe shpenzime të tjera logjistike.
Rasti ka shkaktuar debat në rrethet politike dhe sociale shqiptare dhe ndërkombëtare, sidomos sa i përket menaxhimit të qendrave të riatdhesimit dhe efektivitetit të tyre. Disa ekspertë argumentojnë se rastet si ky janë tregues i sfidave më të gjera që lidhen me emigracionin e parregullt dhe pikat e dobëta në sistemin e kontrollit kufitar.
Ndërkohë, kampi i Gjadrit mbetet nën vëzhgim të vazhdueshëm, me qëllim përmirësimin e mëtejshëm të procedurave të trajtimit të emigrantëve që ndodhen në shkelje të ligjit në Shqipëri. Ky incident është një paralajmërim për nevojën e një koordinimi më të ngushtë mes vendeve të BE-së dhe Shqipërisë në çështjet e migracionit.
