Në tryezën tonë çdo ditë mund të përfundojnë produkte që përmbajnë mbetje pesticide, hormone apo antibiotikë. Këto substanca përdoren gjatë gjithë zinxhirit të prodhimit bujqësor e blegtoral si mjet për të rritur rendimentin, por shpeshherë pa respektuar standardet që garantojnë sigurinë për konsumatorët.
Sistemi shqiptar i kontrollit të sigurisë ushqimore përfshin disa institucione, përfshirë Autoritetin Kombëtar të Ushqimit (AKU), i cili monitoron që nga importimi i fidanëve apo farërave, përdorimi i inputeve bujqësore (pesticide, plehra, antibiotikë), deri te etiketimi dhe puna laboratorike për vlerësimin e mbetjeve kimike në produktet finale. Megjithatë, sistemi përballet me probleme serioze si mungesa e mjeteve laboratorike moderne, staf i pakualifikuar dhe kontrolle të rralla në terren.
Një ndër sfidat më të mëdha mbetet gjurmueshmëria e produktit – nga ferma në tavolinë. Në shumë raste, produktet kalojnë nëpër kanale joformale tregtimi, pa certifikata ose dokumentacion që tregon origjinën, mënyrën e prodhimit dhe përdorimin e substancave. Kështu, në mungesë të kontrollit efektiv, qytetarët rrezikojnë shëndetin e tyre.
Rasti i fundit i A.Ç., i shtruar në spitalin e Durrësit pas konsumimit të domateve të dyshuara me mbetje të larta pesticide, është një tregues i qartë i mosefikasitetit dhe rrezikut që mbartin produktet e pakontrolluara.
Në këtë realitet, ofrimi i ushqimit të sigurt kërkon përmirësim të kapaciteteve teknike të AKU-së, rritjen e transparencës së zinxhirit të furnizimit dhe angazhimin real të institucioneve për të minimizuar informalitetin në treg. Deri atëherë, konsumatorëve u mbetet të informohen dhe të jenë të kujdesshëm në zgjedhjen e produkteve që konsumojnë.
